Hallo lieve tweebeners,
Ik denk dat ik me onderhand opnieuw moet voorstellen aan jullie want ik was even een tijdje van het internet verdwenen. Ik was er nog wel in het eggie hoor, maar Suus had het veel te druk met haar andere blog. Toen had ze dus even geen inspiratie meer voor mijn blog ondanks dat ik veel in d’r hoofd aan het ratelen was. Ik heb daar trouwens wel een gastblog geschreven. Die vind je https://unexpectedview.wordpress.com/2015/11/25/gastblog-evy/ als je op de link hiernaast klikt :).
Vandaag zit ze weer eens heel veel te rammen op het toetsenbord en dat noemt ze dan ‘studie’. Ik heb geen idee wat studie is, maar als het iets met koekjes is dan kunnen jullie ook van mij aannemen dat ik me ga opgeven! Ik doe op mijn manier zo mijn best om lief te zijn, duw mijn neus geregeld even onder haar arm en dan krijg ik een snelle aai. Erg fijn vindt ze het eigenlijk niet, want er is ‘veel te doen’.
Ja! Ik weet het toch: we kunnen naar het bos, of het strand, of de dijk in monster!
Allemaal leuke dingen om te gaan doen. Dat hoef je mij niet te vertellen, want ik sta al samen met die andere blonde snuiter bij de voordeur te trappelen. Ik hoor dan een zucht aankomen die denk ik echt helemaal uit Suus haar tenen komt. Neeehee Eefster.
Oh nee? Is dat het niet?
Beetje jammer. Nou dan wacht ik wel weer tot we een rondje gaan wandelen en tot je me een aai geeft. Je zal er wel goede reden voor hebben hoor, maar ik wil ook weleens iets. Ik ben sowieso al wel blij dat ik je nu iedere dag wel even zie, want ik mis je wel.
Ondertussen droom ik gewoon van heel veel snoepjes en koekjes en botjes en dat ik ze dan ook gewoon een keertje echt in mijn bek krijg. Eerlijk gezegd voel ik het kwijl al uit mijn mondhoeken ontsnappen maar dat maakt me helemaal niets uit want dan moet ik maar eens wat lekkers krijgen. Eigen schuld! Ik ben nog mooi op gewicht hoor, maar zwaarder mag ik eigenlijk niet worden, dus ik mag niet klagen wat betreft al het lekkers dat ik krijg. Dan moet ik me maar een beetje aanpassen en moet ik de knuffels van de tweebeners als bovenste-lekkerste gaan zien. Ik moet er waarschijnlijk wel hard aan gaan werken want eten is wel mijn allergrootste hobby. Das dus heel moeilijk om dat te minderen hè!
Dromen kunnen niet altijd bedrog blijven toch?
Dikke Lebber,
Evy
